‘Had ik zelf maar zo’n les over pensioen gehad!’

‘Er kwam op intranet een oproep voorbij om een gastles over pensioen te geven op mbo-scholen. Dat sprak me aan. Ik had zelf op de middelbare school of universiteit graag zo’n les gehad. Totdat ik bij TKP ging werken, wist ik eigenlijk niks over pensioen. Er bestaan veel clichés over pensioen. Bijvoorbeeld: ‘Het is nog ver weg, ik hoef nog niks te doen.’ Of: ‘ik werk hard, dus met mijn pensioen komt het wel goed.’ Met deze gastlessen geven we jongeren mee dat het slim is om juist nú al rekening te houden met keuzes voor hun pensioen. Dat het een van de belangrijkste arbeidsvoorwaarden is. En dat het daarom goed is je er op verschillende momenten in je loopbaan over te informeren.’

‘Een andere reden om gastles te geven, was dat ik mezelf wilde uitdagen. Als riskofficer zit ik veel achter m’n laptop op kantoor of thuis. Ik vond het verfrissend om weer eens buiten die 4 muren te komen en te horen hoe onze jongere doelgroep eigenlijk aankijkt tegen pensioen. En ik wilde weten hoe ik het zou vinden om voor de klas te staan, geïnspireerd door de documentaire ‘100 dagen voor de klas’. Daarin onderzoeken documentairemakers Tim den Besten en Nicolaas Veul hoe het is om voor de klas te staan.’

‘Bij mij ging het maar om 1 dag voor de klas. En dan was het ook nog heel laagdrempelig. Ik kreeg een kant-en-klare les, er zat geen toets aan vast en er was een docent bij. Zo heb ik veilig kunnen proeven aan het docentschap. En dat beviel goed! Ik heb ontdekt dat het lesgeven me van nature goed afgaat. Omdat ik hier in m’n werk nooit iets mee hoef, wist ik dat niet. Het lukte me om in te spelen op de groep, m’n woordgebruik aan te passen en mezelf te presenteren. Na afloop kreeg ik een mooi compliment van de docent: ‘is het onderwijs niet iets voor jou?’ Ik hoef niet per se docent te worden. Maar als ik een keer de kans krijg voor een groep te staan, weet ik dat het me lukt.’

‘Het is mooi dat TKP een aantal uur vrijwilligersverlof geeft. Maar anders had ik het ook gedaan. Vrijwilligerswerk is een onderdeel van mijn leven. Dat zijn geen vaste projecten – ik spring bij waar het nodig is. Bijvoorbeeld via het Rode Kruis bij de opvang van evacués uit Afghanistan, of voor triage bij de bloedbank, aan het begin van de coronapandemie. Ook help ik – ook via TKP – mensen die het financieel lastig hebben een begroting op te stellen. Iets doen voor de maatschappij vind ik belangrijk. Vrijwilligerswerk geeft me energie. En die kan ik op m’n werk weer gebruiken.’