‘Iedereen moet volwaardig kunnen meedoen’

‘Iedereen moet hier zichzelf kunnen zijn. En dat betekent dat we allemaal bereid zijn ervoor te zorgen dat iedereen dat ook zo voelt. We erkennen en waarderen verschillen en bieden daar ruimte voor. Dat doen we bijvoorbeeld door met elkaar in gesprek te gaan en elkaars leef- en denkwereld te begrijpen.’ 

‘Binnen TKP hebben we een werkgroep die de bewustwording voor elkaars achtergrond en mening wil vergroten en een open mind voor verschillen stimuleert. Ze organiseren Lunch & Learn-sessies, waarin collega’s met elkaar in gesprek gaan over wat inclusief samenwerken betekent. Laatst woonde ik zo’n sessie bij over neurodiversiteit. Een goede sessie, waarin collega’s van ons die neurodivers zijn, veel hebben verteld over hun manier van denken. En wat dat voor uitdagingen meebrengt.’ 

‘Ik geloof sterk in de kracht van het gesprek. En met een open mind vragen durven stellen. In een vorig team zat een collega die dag in dag uit een koptelefoon op had. Ik ben met hem in gesprek gegaan en vroeg hem waarom hij een koptelefoon droeg. Hij vertelde dat hij ADD heeft en snel is afgeleid. Dat hij continu een luisterboek aanheeft dat hij al kent. Zo had hij een rustige achtergrond, waardoor hij zich kon concentreren. Heel begrijpelijk dus, want de afleiding kan groot zijn op een open afdeling.’

‘Zijn collega’s vonden het alleen wel wat ingewikkeld. Ze wisten niet of hij wel iets meekreeg, of je hem kon benaderen of dat hij met rust gelaten wilde worden. Ik heb hen toen geadviseerd om dat zelf eens te vragen. En dan natuurlijk niet van ‘Waarom heb jij altijd een koptelefoon op’, maar vragen zonder te oordelen. En daar kwamen goede gesprekken uit. Waar de collega’s zich eerst stoorden aan zijn koptelefoon, begrijpen ze nu dat hij het echt nodig heeft om z’n werk te kunnen doen. En dat het geen desinteresse was.’ 

‘We zijn toen in ons team tot een compromis gekomen. En hebben afgesproken dat hij tijdens het werk gewoon zijn koptelefoon kan ophouden. Maar dat als hij over de afdeling loopt hij ’m even om z’n nek hangt. Zodat hij aanspreekbaar en benaderbaar is. En dat heeft geholpen. Het hele proces van de dialoog aangaan, naar elkaar luisteren en elkaar begrijpen, was heel leerzaam voor ons allemaal. Als leidinggevende heb ik erop leren vertrouwen dat zo’n beetje alles bespreekbaar en bevraagbaar is. Zo lang ik het maar bij mezelf houd, benoem wat het met mij doet en niet oordeel.’